Gmina Unisław

„Nie ma dzieci – są ludzie; ale o innej skali pojęć, innym zasobie doświadczenia, innych popędach, innej grze uczuć. Pamiętaj, że my ich nie znamy”.

We wrześniu 2011 r. na wniosek Rzecznika Praw Dziecka, Marka Michalaka, Sejm podjął uchwałę ustanawiającą rok 2012 Rokiem Janusza Korczaka. Marek Michalak zauważył, iż powinniśmy pamiętać, że Stary Doktor, jak nazywano Korczaka, był jednym z pierwszych głosicieli prawdy o tym, że dziecko jest autonomiczną osobą, która posiada własną godność, zainteresowania, potrzeby i prawa.  

_________________________________________

Gminna Biblioteka Publiczna w Unisławiu zaprasza do udziału w konkursach związanych z Rokiem Janusza Korczaka. Konkursy mają na celu popularyzację myśli korczakowskich, systemu wychowawczego i życia Janusza Korczaka – prekursora działań na rzecz dziecka i całkowitego równouprawnienia dziecka.

Zachęcamy do udziału w konkursach, które skierowane są zarówno do szkół, dzieci, młodzieży jak i osób dorosłych z terenu gminy Unisław.

Na zadania konkursowe czekamy do końca września2012 r. Jak każda taka forma zabawy będzie nagradzana, ale najważniejszą nagrodą dla uczestników będzie satysfakcja z osiągniętej wiedzy.

MIEJ ODWAGĘ WIEDZIEĆ WIĘCEJ

weź udział w konkursie

_________________________________________

 

 Konkurs na prezentację multimedialną

Regulamin

Karta zgłoszenia

 _________________________________________

 

 Konkurs na okładkę do książki dla dzieci
autorstwa Janusza Korczaka

 

Regulamin

 _________________________________________

 

Konkurs plastyczny

Regulamin

 _________________________________________ 

A co sądzą i myślą młodzi ludzie o Januszu Korczaku? Co wiedzą o jego działalności i życiu? Przykładem niech będzie artykuł napisany przez nastolatkę, Natalię Bruś, którego tytuł zaczerpnęła z listu Korczaka do przyjaciela,  że…niewolnik, Żyd polski pod zaborem carskim nie ma prawa mieć dzieci, za syna wybrałem ideę służenia dziecku i jego sprawie. Natalia mieszka w Kokocku, jest gimnazjalistką i uczestniczką warsztatów dziennikarskich.

„Za syna wybrał ideę służenia dziecku i jego sprawie”

W tym roku mija 70. rocznica tragicznej śmierci Henryka Goldszmita, znanego pod pseudonimem Janusza Korczaka. Dokładnie sto lat temu ‘Stary Doktor’ utworzył w Warszawie Dom Sierot. Z tej właśnie okazji Janusz Korczak jest patronem 2012 roku, ale i nie tylko dlatego. Otóż był on prekursorem w dziedzinie obrony praw dziecka. Swoją opieką i miłością otaczał setki podopiecznych, za nich oddał życie. Korczak posiadał altruistyczne przekonania, których pozazdrościłby nie jeden człowiek. Zwolennik emancypacji dziecka, jego samostanowienia i poszanowania praw.

Gdyby w tej chwili wyjść z domu i zapytać pierwszego napotkanego nastolatka, czy wie kim był Janusz Korczak … Właśnie. To takie przykre, że przeważająca część młodych ludzi nie orientuje się nawet, o kim mowa. Żyją w błogiej nieświadomości, tkwiąc w ogromie przyziemnych spraw. Szczerze mówiąc, sama do nie dawna należałam do tej większości. Jednak jeśli zagłębić się w przeszłość i historię ‘Starego Doktora’, wyraźnie dostrzegam ile zawdzięczały mu dzieci.

Henryk Goldszmit pochodził z zamożnej rodziny. Ojciec – wzięty, wiecznie zapracowany adwokat. Wytworny dom pełen służby, pięknych mebli. Z pozoru idealne życie chłopca urodzonego pod ‘szczęśliwą gwiazdą’ szybko znika. Śmierć ojca, zmienia wszystko. Jedenastolatek z dnia na dzień zmuszony jest zmienić standardy bytowe, podjąć odpowiedzialność za siostrę i matkę. Zostaje z niczym – bez domu, pieniędzy, nadziei. Przychodzi moment, gdzie u progu zmarnowanego dzieciństwa, w poczuciu odpowiedzialności za siebie i bliskich rozpoczyna się trudna droga przez życie. Czternastolatek, posiadający ambitne marzenia i cele, twierdził: „Literatura to słowa. Medycyna to czyny” – trafnie podsumował wybór zawodu.

Był wybitnym, zasłużonym lekarzem. Kochał zawód, dawał z siebie jak najwięcej. Szpital pokazał mu, jak godnie, dojrzale, rozumnie potrafi umierać dziecko. Właśnie wtedy narodziła się chęć pomocy, poświęcenia, walki. Ostatecznie: „Za syna wybrałem ideę służenia dziecku i jego sprawie”- tymi słowami zakończył swoje przemyślania.

Wydaje mi się, że gdyby nie wstrząs emocjonalny przez jaki dane było przejść Korczakowi, być może jego życie potoczyłoby się zupełnie w innym kierunku. Przypuszczalnie nie podjąłby tak stanowczego kroku, jakim było pójście na pewną śmierć ze swoimi podopiecznymi. Więź, jaka łączyła go z dziećmi była niesamowita. Doskonale rozumiał ich potrzeby. Jego powieści czy pismo, które redagował wraz z młodymi ludźmi opierało się właśnie na prawach dziecka. Warto, zatem spojrzeć na tę osobę z innej perspektywy. Prawdę mówiąc tyle mu zawdzięczamy – my z XXI wieku. Śmiało możemy powiedzieć, że był symbolem walki i męczeństwa tysięcy bezimiennych sierot – ofiar obozu zagłady w Treblince.

Cieszy fakt, że młode osoby starając się zrozumieć idee korczakowskie, chwytają za pióro. Sposób w jaki Natalia wyraziła swoje uczucia, sięgając po wiedzę o Korczaku, potwierdza to, co powiedział „Stary Doktor” o dzieciach:… żyjemy, czujemy, cierpimy. ..